اختلال اضطراب جدایی (به انگلیسی: Separation anxiety disorder‎) یکی از زیر شاخه های اختلالات اضطرابی است و در این اختلال فرد به علت جدایی از خانه یا افرادی (برای مثال یک والد، خواهر یا برادر، یا دوست) که با آنها اتصال عاطفی قوی دارد، اضطراب شدیدی از قبیل ترس و نگرانی را تجربه می‌کند. همچنین میتواند جنبه های مختلف زندگی از قبیل: شغل، تحصیل، روابط اجتماعی و خانوادگی و … را تحت تأثیر قرار دهد.
اختلال اضطراب جدایی طبقه‌بندی و منابع بیرونی تخصص روان‌پزشکی آی‌سی‌دی-۱۰F93.0آی‌سی‌دی-9-CM309.21دادگان بیماری‌ها34361مدلاین پلاس001542ئی‌مدیسینarticle/۹۱۶۷۳۷سمپD001010

این اختلال بیشتر در کودکان، بین سنین ۶-۷ ماهگی تا سه سالگی شایع است، هرچند ممکن است در کودکان بزرگتر، نوجوانان و بزرگسالان نیز بروز کند.
اختلال اضطراب جدایی با اضطراب جدایی تفاوت دارد.

سن اختلال اضطراب جدایی
این اختلال در سنین پایین یعنی زیر دوازده سال بالاترین شیوع را دارد و با افزایش سن، آمار آن کاهش پیدا میکند. ولی در هر سنی ممکن است نمود پیدا کند.

تفاوت اختلال اضطراب جدایی با اضطراب جدایی
اضطراب جدایی بخشی طبیعی از فرایند رشد و نمو است. برخلاف اختلال عاطفی فصلی (که نشانهٔ آن اضطراب شدید است)، اضطراب جدایی معمول نشان‌دهندهٔ پیشرفت سالم در بلوغ شناختی کودک است و نباید یک مشکل رفتاری تلقی شود. اضطراب جدایی عموما در نوزادان دوازده تا هجده ماه اتفاق می افتد و این یک امر طبیعی در نوزادان است.
ولی اختلال اضطراب جدایی یک اختلال روانی به حساب می آید و نیاز به روان درمانی دارد. این اختلال عموما در سالهای پیش دبستانی اتفاق می افتد.

تقسیم اختلال در جنسیت ها
میزان تقسیم این بیماری در زنان و مردان مساوی است. ولی در جامعه بیشتر در زنان دیده شده است.

خطر دیگر بیماری ها
کودکانی که به این اختلال مبتلا میشوند، بیشتر در معرض اختلال دوقطبی، اختلال وحشت‌زدگی، افسردگی و دیگر اختلالات روانی دچار هستند.

استاد سید حسین حسینیان دانشگاه تهران مباحث اختلالات روانی واختلال اضطراب