ذکر «وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ» بعد از صلوات سند دینی دارد؟

گاهی سؤال می‌شود که به چه استنادی باید ذکر «وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ» را پس از صلوات گفت در این مطلب به بررسی این موضوع پرداخته ایم.

صلوات یکی از اذکار عام، اما در عین حال پر خاصیت و نیز توصیه‌شده توسط پیامبر و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام است. در اهمیت این ذکر همین بس که خداوند در آیه‌۵۶ سوره احزاب دعوت به این امر کرده و به صراحت می‌فرماید «إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلیما؛ خدا و ملائک بر پیامبر درود مى‏‌فرستند؛ اى کسانى که ایمان آورده‏‌اید، بر او درود فرستید و به تسلیم قطعی (اوامر) او شوید». از این رو خود آن بزرگواران در ادعیه‌های مختلف از ذکر “اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد ” بهره می‌بردند که نمونه بارز آن را در این ایام شعبان و در صلوات شعبانیه می‌خوانیم.
اما از جمله اذکاری که پشتوانه ذکر صلوات بیان می‌شود، عبارت «وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ». از این جهت گاهی سؤال می‌شود که به چه استنادی باید این ذکر بیان شود؟ آیا روایتی در این زمینه وجود دارد یا خیر و یا صرفاً بر اساس محبت و ارادت نسبت به ساحت مقدس امام عصر (عج) است؟
پاسخ این پرسش را در روایتی از امام صادق علیه‌السلام می‌یابیم؛ ایشان ضمن آداب نماز صبح و ظهر فرمود «هرکس بعد از نماز صبح و ظهور بگوید اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد و اَلِ مُحَمَّد و عَجِّل فَرَجَهُمْ» نمیرد مگر اینکه قائم را درک کند مَنْ قالَ بَعدَ صَلوةِ الْفَجْرِ و بَعدَ صَلوةِ الظُّهرِ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد و اَلِ مُحَمَّد و عَجِّل فَرَجَهُمْ لَمْ یَمُتْ حَتّی یُدْرِکَ الْقَائِمَ» (مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج‏۱، ص ۳۵۸)
یا در جایی دیگر ابوحمزه ثمالی دعای مفصلی را نقل می‌کند و می‌گوید این دعا را از امام باقر (ع) دریافت کردم؛ ضمن این دعا می‌خوانیم: «یَا کَرِیمُ یَا کَرِیمُ یَا کَرِیمُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ‏ فَرَجَهُمْ‏ وَ اغْفِرْ لِی ذَنْبِی». (تهذیب الأحکام (تحقیق خرسان)، ج‏۳، ص ۷۶)